تکنیک های کاربردی در فرایند تست نرم افزار

مقدمه

تست نرم‌افزار یکی از مراحل کلیدی در فرآیند توسعه نرم‌افزار است که به شناسایی و اصلاح اشکالات و نقص‌ها کمک می‌کند. دو تکنیک مهم در این زمینه، تقسیم‌بندی معادل (Equivalence Partitioning) و تحلیل مرزها (Boundary Value Analysis) هستند. در این مقاله، ابتدا به توضیح تقسیم‌بندی معادل خواهیم پرداخت و سپس به تحلیل مرزها خواهیم پرداخت و نشان خواهیم داد که چگونه این دو تکنیک به یکدیگر مرتبط هستند.

۱. تقسیم‌بندی معادل (Equivalence Partitioning)

تعریف

تقسیم‌بندی معادل یک تکنیک تست است که به دسته‌بندی ورودی‌ها به گروه‌های معادل می‌پردازد. هدف این تکنیک این است که ورودی‌ها را به دسته‌هایی تقسیم کند که در هر دسته رفتار نرم‌افزار مشابهی را تولید می‌کنند. این کار به تست‌کنندگان کمک می‌کند تا تعداد تست‌ها را کاهش دهند و در عین حال پوشش تست را حفظ کنند.

مثال

برای درک بهتر این تکنیک، فرض کنید در یک فرم ثبت نام یک تابع برای بررسی سن کاربر وجود دارد که باید مقادیرعددی  بین ۱۸ تا ۶۵ سال باشد. در اینجا، می‌توانیم ورودی‌ها را به دسته‌های زیر تقسیم کنیم:

• گروه‌های معتبر:
  
  • سن‌های بین ۱۸ تا ۶۵ (شامل ۱۹ و ۶۰)
• گروه‌های نامعتبر:
  
  • سن‌های زیر ۱۸ (مثلاً ۱۶)
  • سن‌های بالای ۶۵ (مثلاً ۶۷)

در این حالت، ما می‌توانیم تنها یک ورودی از هر گروه انتخاب کنیم، زیرا فرض بر این است که اگر یک تست از یک دسته موفق باشد، سایر تست‌ها نیز موفق خواهند بود. بنابراین، تست‌هایی که می‌توانیم انتخاب کنیم شامل ۱۶، ۱۹، ۶۰ و ۶۷ هستند.

۲. تحلیل مرزها (Boundary Value Analysis)

تعریف

تحلیل مرزها یک تکنیک تست است که بر روی نقاط مرزی ورودی‌ها و خروجی‌ها تمرکز دارد. این تکنیک بر این فرض استوار است که بسیاری از اشکالات نرم‌افزاری در نقاط مرزی ورودی‌ها و خروجی‌ها بروز می‌کنند. بنابراین، تست کردن این نقاط می‌تواند به شناسایی اشکالات کمک کند.

ارتباط با تقسیم‌بندی معادل

پس از انجام تقسیم‌بندی معادل، می‌توانیم از گروه‌های معادل برای شناسایی نقاط مرزی استفاده کنیم. حداکثر و حداقل مقادیر یک بازه ،مقادیر مرزی می باشد.در مثال سن کاربر، نقاط مرزی به شرح زیر خواهند بود:

• نقاط مرزی:
  • ۱۷ (زیر حد)
  • ۱۸ (حداقل)
  • ۶۵ (حداکثر)
  • ۶۶ (بالای حد)

در واقع، در تکنیک تقسیم بندی معادل، بازه های معتبر و نامعتبر مشخص می شود و داده های تستی را از این بازه ها استخراج می کنیم و اهمیتی ندارد که چه داده ای را از این بازه انتخاب کنیم، در تکنیک دوم که مبتنی بر مقادیر مرزی است بازه ها را مطابق تکنیک اول شناسایی می کنم ولی از هر بازه مقادیر مرزی (حداکثر و حداقل یک بازه) آن را برای تست انتخاب می کنیم.

تست کردن این نقاط مرزی می‌تواند به شناسایی مشکلاتی که ممکن است در مرزهای ورودی وجود داشته باشد، کمک کند.به عنوان مثال، اگر نرم‌افزار در پردازش سن ۱۸ یا ۶۵ دچار خطا شود، این می‌تواند نشان‌دهنده یک مشکل در منطق نرم‌افزار باشد.

نتیجه‌گیری

تقسیم‌بندی معادل و تحلیل مرزها دو تکنیک مؤثر در تست نرم‌افزار هستند که به تست‌کنندگان کمک می‌کنند تا با دقت بیشتری به شناسایی مشکلات و بهبود کیفیت نرم‌افزار بپردازند. با استفاده از این دو تکنیک، تیم‌های تست می‌توانند اطمینان حاصل کنند که نرم‌افزار به درستی عمل می‌کند و نیازهای کاربران را برآورده می‌سازد. این تکنیک‌ها به کاهش هزینه‌ها و زمان تست و افزایش رضایت مشتریان کمک می‌کنند.